حجت‌الاسلام والمسلمین ابوترابی گفت: شخصیت آیت‌الله مصباح برای دشمنان شناخته‌تر از دوستان بود. علامه مصباح برای نظام کادرسازی می‌کرد. دشمن به خوبی از فعالیت‌های ایشان با خبر بود. دشمن به همین دلیل می‌خواست ایشان را بزند. کادرسازی ریشه در مبارزات قبل از انقلاب داشت.
اسباط: اگر امکان دارد ابتدا مختصری درباره سیر تطور علمی خود صحبت بفرمائید.
من سید سجاد ایزدهی هستم. فعالیت‌های علمی ما عمدتا بر روی مباحث فقهی و به صورت خاص، بحث فقه سیاسی و حکومتی متمرکز است. تالیفات مکتوب ما، اعم از کتب و مقالات هم بیشتر به این دو عرصه مربوط می‌شود. ما در این سال‌ها عمدتا مباحث فقهی و بالاخص فقه سیاسی را محور کار خود قرار داده و در این مسیر هم در حال فعالیت هستیم. در حال حاضر عضو هیئت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی نیز هستم.
کـسانی که سر منشا کارهای بزرگ شدند و در مـیـدان فـقـه و فـلـسفه و اجتماع پیشتاز بودند, ساده زندگی می‌کـردنـد و در خـانه‌های کوچک و تهی از امکانات معمولی, کتاب‌های پـرارزش نـوشتند و شاگردان بنام تربیت کردند. صاحب جواهر و شیخ انصاری زندگی ساده و بی‌پیرایه داشتند و شیخ عبدالکریم حائری و شـیخ ابوالقاسم قمی و شیخ مهدی و میرزا محمد تقی برقعی و میرزا مـحـمـد ارباب که آن همه برکت‌ها به دستشان جاری شد, ساده زندگی می‌کردند.
محتشمی‌پور موسس «کمیته صیانت از آرا» در انتخابات سال 88 است. محتشمی‌پور در قالب این کمیته با زیر سوال بردن قانون و عدالت نظام تلاش خود را برای ایجاد شک در فضای عمومی کشور آغاز کرد.
این کمیته با صدور بیانیه‌های مکرر قبل و پس از برگزاری انتخابات، نقش عمدهای را در صحنه‌آرایی رخدادهای تلخ انتخابات دهم ایفا کرد. این بیانیه‌ها که با امضای «محتشمی‌پور» منتشر می‌شد، ضمن تشکیک و تردید در سلامت انتخابات و ادعای تقلب در آن، با صراحت ابطال انتخابات را خواستار شد و با موج‌آفرینی به آشوب‌ها دامن زد.
استنادات بی‌پایه و اساس رئیس کمیته صیانت از آرا
رئیس کمیته صیانت از آراء و عضو مجمع روحانیون مبارز با اتمام حجت به دستگاه‌های دخیل در امر انتخابات گفت:
«اگر دستگاه‌های مربوط جلوی تخلفاتی را که ناظران ما گزارش می‌کنند نگیرند، ما با رسانه‌های جمعی در میان می‌گذاریم. این بار با هیچ کس شوخی نداریم و اجازه نمی‌دهیم سرنوشت کشور را یک گروه مخفی در اختیار بگیرد و تغییر بدهد!»
این حرف جناب محتشمی‌پور به این معنی است که در انتخابات قبلی که توسط دوستان ایشان در وزارت کشور دولت خاتمی برگزار شد نیز یک گروه مخفی در نتیجه انتخابات دخیل بوده است. محتشمی‌پور در مصاحبه‌ای با سایت کمیته مستقل مردمی صیانت از آراء، به صورت واضح هدف از تشکیل چنین کمیته‌ای را تقابل با شورای نگهبان اعلام و اظهار داشت:
«تجربه گذشته ما و عملکرد گذشته شورای نگهبان است که در دوره‌های سابق باعث شد ما کمی بیشتر مراقب باشیم و شکاف‌هایی را که ممکن است در آنها برای آرای مردم مشکلاتی پیش آید، مسدود کنیم!»
رئیس کمیته صیانت از آرا در بخش دیگری از سخنان خود، از قطع شبکه اینترنت توسط شرکت مخابرات در روز انتخابات خبر داد و گفت:
«طبق اطلاعاتی که از درون سیستم سازمان مخابرات داریم، در صدد هستند که در روز انتخابات سیستم اینترنتی را قطع کنند و تنها یک سیستم داخلی برای وزارت کشور و شورای نگهبان برقرار کنند که این اقدام به معنای تسلط در انتخابات است و من به دولت اخطار می‌دهم که هرگونه حرکتی در این زمینه به معنی تخلف است.»
محتشمی‌پور با حمله به روزنامه‌های مخالف کاندیدای محبوب وی می‌گوید:
«برخی از رسانه‌ها همچون روزنامه‌های «جام جم»، «کیهان»، «ایران»، «خبرگزاری جمهوری اسلامی» و «خبرگزاری برنا» نیز به صورت یکپارچه از دولت حمایت می‌کنند و در جهت تخریب کاندیدای دیگر گام برمی‌دارند!»
محتشمی‌پور با انتقاد از افزایش تعداد صندوق‌های سیار رای اظهار داشت:
«فلسفه وجودی صندوق‌های سیار صرفا برای موارد ضروری و اضطراری است؛ اما متأسفانه شاهدیم که در لیست وزارت کشور تعداد این صندوق‌ها در شهرها به ویژه در تهران افزایش یافته است. مثلا در دوره‌های گذشته تعداد صندوق‌های سیار تهران 203 صندوق بود اما در این انتخابات ۶۰ صندوق بر آمار قبلی افزوده شده است که این نگران کننده است!»
محتشمی‌پور بدون اشاره به منبع و مبنای خبری که اعلام می‌کند و بدون بیان افراد مرتبط با آن در اظهاراتی عجیب به نقل ماجرایی می‌پردازد که در ذهن هر انسان خردمندی غیرمستند جلوه می‌کند: «همچنین گزارش‌های نگران کننده‌ای از جلسات خصوصی برخی افراد وابسته به کاندیدایی شنیده می‌شود که آنها می‌گویند ما هشت میلیون رای برای تضمین انتخاب قطعی کاندیدای خود در همان مرحله اول نیاز داریم و با توجه به اینکه هم اکنون نزدیک به ۱۴ هزار صندوق سیار در سراسر کشور وجود دارد چنانچه در هر صندوق ۵۰۰ رأی به طور متوسط ریخته شود، خواسته این افراد محقق خواهد شد!»
محتشمی‌پور در خصوص تجمیع شناسنامه سربازان وظیفه در برخی از اماکن نظامی به هنگام انتخابات نیز هشدار داد و گفت: «این کار تخلف بوده و از همه فرماندهان خدمتگزار نظامی نیز تقاضا داریم که به هیچ قیمتی مبادرت به این امر نکنند!»
تهدید نظام
تمام موارد فوق در حالی توسط کمیته صیانت از آرا بیان شد که تاکنون هیچ منبعی بر صحت آن صحه نگذاشته است و همه این اتهامات در حالی بیان می‌شود که مدعیان خط امام با عنایت به اشتباه بودن این رویکرد و مخالفت رهبری نظام بر آن تأکید می‌کرده و می‌کنند. رئیس کمیته صیانت از آرا همچنین با تهدید نظام اسلامی نسبت به دستگیری تعدادی از شخصیت‌های اصلاح‌طلب در کشور ابراز تأسف کرد و یادآور شد که این اقدام به زیان کشور خواهد بود.
هنوز از خاطر نبرده‌ایم که علی اکبر محتشمی‌پور رئیس فراکسیون ۲۱۰ نفره دوم خرداد در مجلس ششم که مدعی حمایت از مظلوم در انتخابات سال ۸۸ است؛ به خاطر اعتراض به «فاجعه در مدیریت وزارت نفت و شرکت نفتی پتروپارس» مجبور شد بگوید:
«هر که را اسرار حق آموختند مهر کردند و دهانش دوختند و من دیگر درباره این فاجعه سخن نخواهم گفت.»
سؤال اینجاست که چه فرقی بین آن احقاق حق و این احقاق حق - البته از نظر ایشان- وجود داشته است که در آنجا لب فروبسته و در سال ۸۸ سینه چاک می‌کند؟
ابطال انتخابات با ندای شبانه الله اکبر
محتشمی‌پور ۷ تیر ۸۸ ضمن طرح دو شرط برای شورای نگهبان، اعلام کرد:
«در صورتی که شورای نگهبان، این دو شرط را بپذیرد ما نتیجه نهایی را می‌پذیریم. در خصوص مسائل قبل از انتخابات دیگر بحثی نداریم و معتقدیم بازشماری آرا با روشی که اعلام کردیم پیگیری شود. شرط اول این بود که بازشماری آرا همراه با مطابقت تعرفه‌های باقیمانده با مشخصات شناسنامه‌ای باشد. شرط دوم نیز این بود که دو نفر از هیات ویژه ۶ نفره کم و افراد جدیدی با موافقت طرفین (موسوی و شورای نگهبان) به این شورا افزوده شود.»
این دو شرط میرحسین موسوی با استقبال تمامی اعضای شورای نگهبان مواجه شد و مقرر شد برای بررسی جزئیات شروط، مذاکره بیشتری صورت گیرد و لذا برخی از اعضای هیات ویژه با نمایندگان میرحسین موسوی جلسه‌ای روز دوشنبه داشته باشند؛ اما در جلسه ۹ صبح دوشنبه، نمایندگان آقای موسوی بر خلاف شروط شب قبل، با جملاتی تند و اهانت آمیز مجددا پروژه ابطال انتخابات را مطرح ساختند. این جلسه مذاکره بیش از دو ساعت به طول انجامید لیکن نمایندگان میرحسین موسوی شروط یکشنبه شب را کنار گذاشته و به نمایندگان شورای نگهبان اهانت کردند و درنهایت صحبت‌ها به نتیجه‌ای نرسید.
در نهایت علی اکبر محتشمی‌پور عضو مجمع روحانیون مبارز از معترضان به نتیجه انتخابات خواست تا ابطال انتخابات، «الله اکبر» شبانه سر دهند.
منبع: بازگشت از نیمه راه / علی الفت‌پور
مقدمه؛
سند 2030 آموزش و پروش، جزئی از یک سند بالادستی سازمان ملل به نام سند توسعه پایدار است. این مجموعه اسناد درصدد سوق دادن جهان به سمت استانداردهای غربی هستند تا همه کشورها بر اساس تعریفی که غرب از انسان و جهان دارد، سامان یافته و اداره شود.
مصطفی اسکندری
یکی از جریانات تأثیر‌گذار در جهان اسلام و از جمله در ایران، جریان روشنفکری است که بدون شناخت آن فهم بسیاری از تحولات سیاسی و فرهنگی صد ساله اخیر ایران امکان ندارد، به همین جهت نگاهی اجمالی به این جریان خواهیم داشت.
قبل از ورود در بحث از جریان روشنفکری، که نقطه آغازین آن در کشور ایران به بیش از صد سال پیش می‌رسد، لازم است ابتدا توضیحی اجمالی در مورد واژه روشنفکری داشته باشیم.
آقای شریعتمداری تیپ فکری دیگری داشت؛ او اصلاً انقلابی نبود، هیچ وقت اهل انقلاب نبود و از اساس انقلاب را قبول نداشت؛ آقای شریعتمداری می‌گفت شاه بماند و طبق قانون اساسی سلطنت کند؛ از این رو انقلاب را راهکار خوبی نمی‌دانست؛ بر همین اساس رابطه خوبی با شاه داشت.
حوزه‌ی نجف از قدیمی‌ترین حوزه‌های علمیه‌ی شیعه است که به دلیل بارگاه با عظمت امام علی(ع) در نجف و قدمت حوزه علمیه‌ی آن برای شیعیان در طول تاریخ همیشه از قداست برخوردار بوده است. خصوصا اینکه حوزه‌ی علمیه‌ی نجف همواره مرکز رهبری و مرجعیت تشیع بوده و تنها بعد از آیت الله بروجردی این مرکزیت به قم منتقل شد. شاه نیز بعد از آیت الله بروجردی تلاش کرد تا مرجعیت شیعه را به نجف منتقل کند؛ لذا تلگراف تسلیت فوت آیت الله بروجردی را خدمت آیت الله حکیم مخابره کرد. بنابراین اظهارنظر آیت الله حکیم می‌توانست برای رژیم مهم تلقی گردد.
تحرک مراجع حوزه‌ی نجف در مورد لایحه‌ی انجمن‌های ایالتی
آیت الله حکیم در مورد لایحه‌ی انجمن‌های ایالتی عکس العمل نشان داد و طی یک تلگراف به آیت الله بهبهانی اعلام کرد که «به اولیاء امور ابلاغ کنید از تصویب این گونه قوانین کافره که برخلاف قوانین مقدسه‌ی اسلام و مذهب حقه‌ی جعفری است جلوگیری نمایند».
آیت الله خویی نیز با ارسال تلگرافی به شاه متذکر شد که «صدور بعضی از قوانین که تقلید بیگانگان در آنها آشکار و مخالف قوانین اسلامی و قانون اساسی می‌باشد از نظر اکثریت قریب به اتفاق ملت ایران فاقد ارزش است».
غیر از مراجع نجف عالمان طراز اول حوزه‌ی نجف نیز با اعلامیه‌ای که به امضای شش نفر از بزرگان و مدرسان رسیده بود، نهضت عالمان قم را مورد حمایت قرار داده و اعلام کردند:
«اینک حوزه‌ی علمیه‌ی نجف اشرف با انتشار عین اعلامیه‌ی حضرات حجج اسلام و آیات عظام حوزه‌ی مقدسه‌ی قم… عاجلا تقاضای کمک اهل دین، خاصه طبقه‌ی روحانیون را در الغای تصویب نامه و تأیید مقاصد عالیه‌ی پیشوایان و بزرگان دین – که هدفی جز صلاح مردم و مملکت و حفظ قوانین مقدسه‌ی اسلام ندارند. می‌نماید.«
واکنش حوزه ی علمیه ی مشهد
حوزه‌ی علمیه‌ی مشهد نیز به دلیل مجاورت با بارگاه ملکوتی امام هشتم و رفت و آمد شیعیان همیشه مرکز خبر بوده است. سابقه‌ی قیام مسجد گوهرشاد در مقابل رضاشاه و به شهادت رساندن قیام‌گران، همیشه لکه‌ی ننگی بر دامان سلسله‌ی پهلوی و موجب شرمساری این خاندان بود. به این جهات فعالیت این حوزه بسیار با اهمیت تلقی می‌گردید.
حضور و آیت الله قمی، فرزند آقاحسین قمی، مرجع شجاع و رهبر تبعیدی قیام در مقابل رضاشاه، حوزه‌ی مشهد را نزد سیاسیون مذهبی و مردم متدین مهم جلوه می‌داد.
با همه‌ی این توصیف‌ها با انتشار خبر تصویب لایحه‌ی انجمن‌های ایالتی و ولایتی حوزه ی مشهد ابتدا از خود واکنشی نشان نداد. شاید علت تجربه‌ی تلخی بود که حوزه‌ی علمیه‌ی مشهد از قیام ناهماهنگ با سایر حوزه‌ها در مقابل بدعت‌های رضاشاه از خود بروز داد؛ لذا در حوزه‌ی مشهد ابتدای ماجرای لایحه‌ی انجمن‌ها «کمتر جنب و جوشی به چشم می‌خورد، فقط به خواندن و نصب اعلامیه‌های مراجع قم، تهران و نجف اشرف در مدرسه‌ی نواب و بعضی مدارس دیگر و مساجد و استماع و گوش دادن به نوارهای سخنرانی بسنده می‌شد.«
اما وضعیت سکوت دوام نیاورد. طلاب جوان به تکاپو افتادند و با اجتماع در مدرسه‌ی نواب به سوی منازل آقامیرزا احمد کفایی و آیت الله میرزا حسین سبزواری راهپیمایی کردند؛ اما راهپیمایی طلاب مورد بی اعتنایی این آقایان قرار گرفت. فردا نیز طلاب حوزه‌ی مشهد دست به یک راهپیمایی زدند و این بار به منزل آیت الله سیدمحمدهادی میلانی و آیت الله سید حسن قمی رفتند. حجت الاسلام سید عبدالکریم هاشمی نژاد از طرف طلاب سخنرانی پرشوری را ایراد کرد و آیت الله میلانی و قمی، طلاب را مورد تشویق قرار دادند.
علمای مشهد، آیت الله فقیه سبزواری، حاج آقا حسن قمی و میرزا احمد کفایی در منزل آیت الله میلانی تشکیل جلسه دادند و استاندار خراسان آقای سید جلال الدین طهرانی را احضار کردند و مخالفت خود را نسبت به لایحه اعلام نمودند. آیت الله قمی استاندار را تهدید کرد که مردم را برای تحصن در مسجد گوهرشاد دعوت می‌کند. سید جلال الدین متعهد شد تا نارضایتی علمای مشهد را به شاه ابلاغ کند.
با رسیدن اخبار نهضت از قم، مجامع مذهبی مشهد نیز از خود عکس العمل نشان دادند. کانون نشر حقایق اسلامی، انجمن تبلیغات اسلامی، انجمن اسلامی دانشجویان، جامعه ی تعلیمات اسلامی و انجمن تعلیمات اسلامی، با ارسال نامه ای ضمن اعلام تبعیت از مراجع، از آیت الله میلانی خواستند تا نارضایتی مجامع دینی مشهد را به «اولیاء امور ابلاغ و لغو تصویب نامه را جداَ از دولت بخواهند.» هم چنین بازرگانان و اصناف مشهد نیز طی طوماری از آیت الله میلانی خواستند تا از دولت «لغو لایحه» را بخواهد.
منبع: «سه سال ستیز مرجعیت شیعه» نویسنده روح الله حسینیان
روز ۱۳ آبان بنا به دعوت حضرت امام جلسه‌ی مشترک مراجع قم در منزل امام تشکیل گردید و مسئله‌ی بی‌اعتنابی دولت نسبت به خواست علما مورد بحث قرار گرفت. در این جلسه تصمیم گرفته شد مجددا با ارسال تلگراف به شاه و علم و انتشار آن در بین مردم، رژیم را وادار به تسلیم نمایند. حضرت امام در ۱۵ آبان به شاه تلگرافی شدیداللحن ارسال کردند...
