روشنفکران غربگرای ایرانی، از آنجا که توان گرفتن اعتقادات دینی از مردم ایران را نداشتند و باورهای عمیق توده‌های مردم و روحانیت بیدار شیعه، مانع کار آنها بود، به طرح «اصلاح دین» به جای «احیای دین» روی آوردند و همان نسخه پروتستان‌گرایی در دنیای مسیحی غرب را برای دنیای اسلام توصیه و تجویز کردند و از پروتستانتیزم اسلامی سخن گفتند.
کتاب همرزمان حسین علیه السّلام، مجموعهی ده سخنرانی رهبر معظم انقلاب در باب عنصر مبارزه در سیره ی ائمّه‌ی معصومین علیهم السّلام است که در محرّم سال 1393 هجری قمری برابر با بهمن 1351 هجری شمسی _ که فضای اختناق ستم شاهی و فشار و سرکوب مبارزان توسّط ساواک رژیم بیدادگر پهلوی به اوج خود رسیده بود _ در «هیئت انصارالحسین علیه السّلام» تهران ایراد شده است.
در جریان صلح اگر امام حسن کشته می‌شدند. در این حالت امام حسین هم وارد میدان می‌شد و کشته می‌شد. بقیه اصحاب وفادار نیز کشته می‌شدند و امام حسن را هم یک آدم اخلالگر در تاریخ برمی‌شمردند.
درباره امام سجاد علیه السلام سخن گفتن و سیره نوشتن کار دشواری است زیرا زمینه معرفت و آشنایی مردم با این امام بزرگوار(ع) بسیار زمینه نامساعدی دارد. در ذهن اغلبِ سیره نویسان و تحلیلگران اینطور وارد شده است که این بزرگوار در گوشه ای نشسته و به عبادت مشغول بود و کاری به سیاست نداشت.
