جریان شناسی فرهنگی بعد از انقلاب اسلامی ایران (۱۳۵۷- ۱۳۸۹) | بخش اول
الف: مرتضی مطهری
1- از تحصیلات تا فعالیت‌ها
مرتضی مطهری (۱۳۵۸ - ۱۲۹۸ش) در خانوادهای روحانی در فریمان (۱۲ فرسنگی مشهد) پا به عرصه حیات نهاده، تا ۱۳۱۱ در مکتب خانه، از ۱۳۱۱ تا ۱۳۱۵ در حوزه علمیه مشهد، و از ۱۳۱۶ تا ۱۳۳۱ در حوزه علمیه قم - در سالهای ۲۱ ۔ ۱۳۲۰ - حوزه اصفهان - تحصیل کرده و در بحث‌های امام خمینی، بروجردی، میرزا علی آقا شیرازی و طباطبایی شرکت فعال داشته است.
با ورود افکار غربی به جامعه ایران در عصر قاجار، از آنجا که حاملان و عاملان تفکرات غربی، امکان طرح آشکارای اندیشه خود را نداشتند، دست به اقدامات پوششی و استتاری زدند. آنان یا نمی‌توانستند آشکارا با اسلام مخالفت کنند یا نمی‌خواستند چهره‌ای غیر مسلمان از خود به نمایش بگذارند. همچنین برخی از آن‌ها همچنان علایق مسلمانی را در خود زنده می‌دیدند و با وجود اینکه دل در گرو دیگری داشتند، می‌خواستند به اسلام نیز وفادار بمانند. از میان ایرانیان فرنگ رفته یا آشنا با مکاتب غربی، علاوه بر متأثران از سوسیالیسم و مارکسیسم، عده‌ای نیز تحت تأثیر افکار اومانیستی و لیبرالیسم بودند؛ از این رو در بازگشت به ایران، همان اومانیسم و لیبرالیسم را با دین آبا و اجدادی خود تلفیق کردند تا به تصور خود راه پیشرفت و توسعه ایران را همچون اروپا هموار کنند.
