-
يكشنبه, ۱۲ مرداد ۱۳۹۹، ۰۵:۱۹ ب.ظ
آزادگی روحانیون و علمای دین و عدم نفوذ قدرتهای داخلی و جهانی در آنان، موجب آن بوده است که قلدران و حکمرانان خودسر، هیچگاه نتوانند این مجموعهی ربانی(روحانیت) را از سر راه مفسدهجوییها و خیانتهای خود بردارند.
آزادگی روحانیون و علمای دین و عدم نفوذ قدرتهای داخلی و جهانی در آنان، موجب آن بوده است که قلدران و حکمرانان خودسر، هیچگاه نتوانند این مجموعهی ربانی(روحانیت) را از سر راه مفسدهجوییها و خیانتهای خود بردارند.
جریانشناسی یکی از علوم میان رشتهای است که امروزه در دنیا دارای جایگاه ویژهای است. عالِم جریانشناس از یک طرف بر علم تاریخ باید احاطه داشته باشد و از طرف دیگر با تسلط بر علوم سیاسی ـ اجتماعی و همچنین در نظر گرفتن الزامات مکان، زمان و زمانه، بتواند آیندهپژوهی کند و در نتیجه جریانساز باشد. پس این نکته مسلّم است که جریانسازی فرع بر جریانشناسی است. قطعاً جریانسازان هر عصری، جریانشناسان خوبی هستند. حزب، گروه یا افرادی که نتوانند جریانسازی کنند، حیات اجتماعی ندارند و محکوم به مرگ هستند .از آنجایی که ضرورت جریانشناسی امری بدیهی و روشن است لذا قبل از رسیدن به الزامات و راههای جریانسازی؛ تعریف جریانشناسی و راههای رسیدن به جریانشناسی روشمند نیاز به تبیین صحیح دارد.
زینب کبری یک نمونهی برجستهی تاریخ
زینب کبری یک نمونهی برجستهی تاریخ است که عظمت حضور یک زن را در یکی از مهمترین مسائل تاریخ نشان میدهد. اینکه گفته میشود در عاشورا، در حادثهی کربلا، خون بر شمشیر پیروز شد - که واقعاً پیروز شد - عامل این پیروزی، حضرت زینب بود؛ والّا خون در کربلا تمام شد. حادثهی نظامی با شکست ظاهری نیروهای حق در عرصهی عاشورا به پایان رسید؛
اما آن چیزی که موجب شد این شکست نظامیِ ظاهری، تبدیل به یک پیروزی قطعیِ دائمی شود، عبارت بود از منش زینب کبری؛ نقشی که حضرت زینب بر عهده گرفت؛ این خیلی چیز مهمی است. این حادثه نشان داد که زن در حاشیهی تاریخ نیست؛ زن در متن حوادث مهم تاریخی قرار دارد.