-
دوشنبه, ۲۵ فروردين ۱۳۹۹، ۱۰:۴۵ ق.ظ
از همه قشرها، قشر روحانى مسئولیتش بیشتر باشد؛ براى اینکه، هر کس بیشتر نزدیک به اسلام است بیشتر مورد مسئولیت است. انبیا از همه کس مسئولیتشان زیادتر بوده است. آن‌ها در عین حالى که مسئولیتشان از همه بیشتر بود، به آن امرى که وظیفه داشتند عمل کردند و هیچ قصورى نکردند. علماى هر ناحیه مسئولیتشان از سایر طوایف بیشتر است، اینها عذر ندارند …
اخوت روحانیتی
بین خود روحانیون هر چه بیشتر اخوت بیشتر بشود، هر چه بیشتر وحدت بیشتر بشود… روحانیون باید اخوت روحانیتی شان را حفظ بکنند.
عمده روحانیونند؛ این قشرى که بیشتر از همه تکلیف بر او متوجه هست روحانیون هستند… شاید از همه قشرها، قشر روحانى مسئولیتش بیشتر باشد؛ براى اینکه، هر کس بیشتر نزدیک به اسلام است بیشتر مورد مسئولیت است. انبیا از همه کس مسئولیتشان زیادتر بوده است. آن‌ها در عین حالى که مسئولیتشان از همه بیشتر بود، به آن امرى که وظیفه داشتند عمل کردند و هیچ قصورى نکردند.
علماى هر ناحیه مسئولیتشان از سایر طوایف بیشتر است، اینها عذر ندارند، ممکن است که بسیارى از مردم عذر داشته باشند؛ یا عذر اینکه نمىدانستیم یا عذر اینکه نمىتوانستیم که هیچ کارى بکنیم. روحانیون الآن در ایران هیچ عذرى ندارند، براى اینکه، راه را مى‌دانند و مىتوانند هم کار بکنند. اگر خداى نخواسته، در بین روحانیون کسى از اشخاصى پیدا بشود که بر خلاف عمل مى‌کند، این یا از باب این است که با اصل مبناى اسلامى مخالف است یا نمىفهمد که این اسلام در اینجا وضعش چطور است…
اکثریت قاطع روحانیت و اهل علم، اینها متعهد به جمهورى اسلامى هستند و مىفهمند جمهورى اسلامى در ایران چه کرده است، مىفهمند که مقایسه این با زمان شاه چه جور است و تعهد دارند به اینکه کار را پیش ببرند و قدم‌هاى بلندترى بردارند و این نمىشود الّا اینکه یک جهاتى ملاحظه بشود. یکى اینکه بین خود روحانیون هر چه بیشتر اخوت بیشتر بشود، هر چه بیشتر وحدت بیشتر بشود. آن چیزى که شما را پیروز کرد و آن رژیم سابق را کنار زد و یک رژیم اسلامى را به جاى او نشاند، آن این بود که همه با هم بودند… روحانیون باید اخوت روحانیتی شان را حفظ بکنند.
ائمه جمعه بیشتر از دیگر روحانیون مسئول‌اند
مسئولیت، یک مسئولیت بزرگى است که یکى اگر پایش را غلط بگذارد این طور نیست که پاى خودش حساب بشود، پاى روحانیت اسلام حساب مى‌شود، شکست روحانیت اسلام است.
علاوه بر اینکه اخوت اسلامى بین همه قشرها باید باشد، روحانیون یک تکلیف فوق اینها دارند. اگر یک روحانى پایش را کج بگذارد مى گویند «روحانیین این طورند»، نمى گویند فلان آدم، اگر یک بقالى کمفروشى کند مىگویند «آن بقال کم فروشى کرده» نمى‌گویند «بقال‌ها کم فروشاند»؛ این از تبلیغاتى است که شده است. اگر یک روحانى خداى نخواسته، یک خطایى بکند، این طور الآن وضع شده است که مى گویند روحانیون این جورى اند، مسئولیت، یک مسئولیت بزرگى است که یکى اگر پایش را غلط بگذارد این طور نیست که پاى خودش حساب بشود، پاى روحانیت اسلام حساب مى‌شود، شکست روحانیت اسلام است.
این فرق دارد با آن‌که اگر خطایى بکند مىگویند که این آدم خطا کرده است، نمى‌گویند که این صنف خطاکار است. از این جهت هر خطایى که از ما و شما آقایان خداى نخواسته، تحقق پیدا بکند علاوه بر آن مسئولیت شخصى که دارید، یک مسئولیت انسانى، مسئولیت اجتماعى، مسئولیت صنفى این را هم براى اینکه پاى همه حساب مى‌شود؛ بنابراین، حساب نکنید خودتان را یک آدم عادى. حتى طلبه در مدرسه، خودش را حساب نکند که «خوب، من مثل سایر مردم یک طلبه عادى هستم، اگر یک خلافى بکنم پاى خودم حساب مى‌شود». حتى آن طلبه‌اى که در مدرسه دارد درس مى‌خواند، آن هم وقتى که یک خطایى بکند پاى خودش حساب نمىشود، پاى دیگران هم حساب مى‌کنند. مسئولیت بسیار بزرگ است، و این نمىشود الّا اینکه تهذیب در خود انسان و وحدت با همه رفقا، با همه دوستان با همه اشخاص، همه قشرها. در بین روحانیون، ائمه جمعه بیشتر از دیگران مسئول‌اند.
سر و کارشان الآن ائمه جمعه با مردم بیشتر است تا سر و کار سایر روحانیون. ائمه جمعه باید خیلى مواظب باشند که خداى نخواسته اگر در یک جایى یک چیزى اتفاق افتاد و چه شد، با جهت روحانى، جهت پدرى حل کنند. اگر خداى نخواسته، یک وقت بنا باشد که یک اعمال قدرت بخواهد بکند، براى اینکه امام جمعه است، این پاى خودش حساب نمىشود، پاى روحانیت حساب مى‌شود، پاى اسلام حساب مى‌شود. از این جهت، آن‌ها وظیفهشان خیلى خطیر است و باید خیلى ملاحظه بکنند.
